Er was gelijk een klik tussen Natascha en mij, die dag kregen we het voor elkaar de eerst koe gedoneerd te krijgen, het was dus feest op de terugweg toen de betaling op onze rekening binnen kwam van een Oostenrijkse boerin Gabriella. Deze koe is naar haar vernoemd. In Februari konden we de tweede koe doneren. Hier ziet u een film van de twee koeien op de Griekse boerderij waar een samenwerking mee is aangegaan.

Twee dagen later gingen we weer naar het dorp, het had gesneeuwd maar dat kon ons niet stoppen. Er was een yoghurt/kaasmachine in de uitverkoop en Natascha mocht deze aanschaffen, met dank aan de donateurs van Avicenna Kultur und Hilfswerk.

We kwamen aan op de bewuste boerderij, het pad erheen maakte al dat ik voorspelde dat we wel naar beneden maar nooit omhoog konden komen, de sneeuw was gesmolten op de kleigrond dus het pad was nat en glibberig. Ik kon weten doordat ik op de kleigrond ben groot gebracht, dat ik zelfs met mijn rijervaring geen schijn van kans maakte. Mijn bus heeft geen turbo en geen four wheel drive, en zeker niet de profielen die je nodig hebt om met lading tegen een helling op te komen onder deze omstandigheden. Dat werd dus spannend.

We kochten de machine en laden hem in en we vertrokken op hoop van zegen dat we op de hoofdweg konden komen op eigen kracht. Ik ging zig zaggend naar boven om meer grip te hebben maar helaas de laatste meters waren te veel, de bus glibberde alle kanten op en dan kan je twee dingen doen, gassen en jezelf ingraven of terug naar beneden en opnieuw proberen, dit laatste probeerde ik nog twee maal maar het was net te stijl, we kwamen zoals ik al voorspelde de helling niet op. Niet dat ik mij zorgen maakte, ik heb onderweg al zoveel meegemaakt en heb ervaren dat elk probleem ook een oplossing kent. 
We hadden dus de grootste lol. In onze cabine stonden ook twee lammetjes die we van de boer gedoneerd kregen. Deze kregen de namen Natascha en Erika. Erika blaatte er rustig op los en zag er ook de lol wel van in. Natascha was still, het was voor haar misschien wat te spannend in de auto.

Ondertussen werd er een bekende gebeld met een tractor echter voor deze kon vertrekken kwam de boer met zijn four wheel drive de heuvel op. We werden aangekoppeld en hij drukte me op het hart dat ik wel goed mee moest gassen, samen trekken we het wel zei hij. Dus zo gezegd zo gedaan. Binnen no time stonden we boven op de verharde weg en konden we op weg naar de tijdelijke kaasmakerij om de machine uit te laden. De nieuwe kaasmakerij was in aanbouw en moest betegeld worden. We kochten die dag ook met hulp van Avicenna het cement en voegmiddel voor de nieuwe locatie. Hier wordt de kaas gemaakt met behulp van de Griekse boerin.

Die dag was ons avontuur nog niet ten einde. In het dorp aangekomen kregen we te horen dat we niet naar Athene terug konden rijden. De bergkam waar we over moesten was niet begaanbaar. We waren ingesneeuwd en gezien onze ervaring eerder die dag hebben we ook maar geen poging gewaagd. We moesten dus in het dorp blijven overnachten. Er werd gekookt door de jongens, het eten was geweldig, we werden goed verzorgd. De veldbedden met 8 mensen in een ruimte was wel even wennen. Echt rustig slaap je dan niet maar we lagen warm en droog.

Over dat warm liggen, er stonden twee elektrische kachels stroom te trekken. Ik vroeg dan ook, is dat niet erg duur? Ja zeiden ze enorm. Ik was stom verbaast, er was zoveel sprokkelhout om het huis waarom had men geen houtkachel. Dus vroeg ik waarom niet? Ja dat koste geld en dat hadden ze niet, ik vroeg hoeveel een kachel koste, ja dat wist men ook niet maar er was wel een winkel in het dorp die kachels verkocht dus die avond na het eten,  gingen we naar een dichte winkel, de eigenaar werd gewoon thuis opgehaald om een kachel te bekijken. Een paar honderd euro, de elektra rekening was vele male duurder als je het op jaarbasis uitrekende. Dus kocht de Hulpkaravaan de kachel. Het was helaas donker en kon de kachel niet geinstalleerd worden, die nacht hadden we nog geen knappend houtvuur. De volgende ochtend vroeg was iedereen aan het werk om de kachel aan te sluiten en samen maakten wij het huis schoon. Al snel brande de kachel naar behoren en zoals het hoort ook wat kannen water erop voor de thee. Wederom een efficientie slag gemaakt, ik hou er zo van om zaken snel en praktische aan te pakken. 

De lammetjes Natascha en Erika genoten ook van deze warme aanwinst. Een week later kwamen we terug in het huis en toen lagen er allerlei kruiden en zaden rond de kachel te drogen. Daar had ik dan weer niet aan gedacht! 

Wij arriveerden de volgende dag weer in Athene, een ervaring rijker. Een mooi waargebeurd verhaal voor de herinneringen box.

Dank aan alle donateurs in Nederland, Duitsland en Oostenrijk!

Gewone mensen helpen gewoon. Samen maken wij een wereld van verschil!

Lieve groet,

Erika