Dit artikel: ‘Geen-uitzicht-op-beterschap-voor-gewone-griek’ in De wereld morgen op
11 mei 2017 omschrijft DE reden van mijn oproep, in 2015, om niet langer toe te kijken en in actie te komen – waar u massaal gehoor aan gaf!
Als gevolg hiervan is Stichting 
Hulpkaravaan opgericht, die helpt de Griekse bevolking te helpen. Onze ervaring is dat juist mensen die alles kwijtraakten of zeer weinig hebben, zich keihard inzetten voor vluchtelingen en voor hun landgenoten die in barre omstandigheden verkeren.
Wij ondersteunen deze mensen bij die zelf opgelegde taak. Ik ben nog steeds zeer dankbaar voor alle mooie mensen die sindsdien op mijn pad zijn gekomen. Mensen die allemaal willen delen met mensen die het aan de meest basale levensbehoeften ontbreekt zoals kleding, voeding, medicijnen en een dak boven hun hoofd. Deze hulp is na bijna twee jaar nog steeds heel hard nodig en er is dringend behoefte aan bijv. zomerkleding.
Hulpkaravaan naar Griekenland gaat eind mei weer rijden. Steun ons met uw donatie via deze link of druk op de knop doneren boven aan deze pagina. Dankzij uw ondersteuning kunnen wij ons werk doen!
Ik dank alle lieve medelanders die hun handen uit hun mouwen steken in
Nederland en Griekenland, alle burgers en bedrijven die hun expertise inzetten en iedereen die financieel een steentje bijdroeg. Al deze donaties zijn even belangrijk om HET VERSCHIL te blijven maken. Jullie zijn allemaal helden die niet om een medaille strijden.
De strijd van al die vrijwilligers is nog lang niet voorbij… De titel van een artikel in de Independent luidt: ‘Meer dan 1000 mensen zijn dit jaar al verdronken’… Hoeveel lijkzakken accepteren wij nog?
Ik krijg soms de opmerking: ‘ja, maar niet alle vluchtelingen in Griekenland zijn echt vluchteling, er zitten ook profiteurs tussen!’
Wat maakt iemand een vluchteling? Mag je iemand hulp ontzeggen omdat de reden waarom hij of zij van ontheemd geraakt is, voor ons niet legitiem is? Kúnnen we daar wel over oordelen of blijven de redenen onzichtbaar voor onze ogen? Hoe vaak bent u zelf wellicht verkeerd beoordeeld in uw leven, hoe vaak werd u onrecht aangedaan omdat niemand geïnteresseerd was in uw verhaal en men eigen invulling gaf aan gebeurtenissen?
Zeker, niet iedere vluchteling komt uit oorlogsgebied of, beter gezegd, een erkend oorlogsgebied. Maar zeg nou zelf: als jij en je familie niets te eten hebben, als je geen werk meer kunt vinden om je omstandigheden in eigen land te verbeteren, zou je dan zelf ook niet gaan zoeken naar een beter bestaan? Heb je dan geen recht op de titel vluchteling? Honger lijden is vechten tegen de dood, is overleven, niet Leven…
Geen vader, geen moeder waar dan ook ter wereld zal dat lijdzaam ondergaan, daar ben ik van overtuigd. Alle mensen die ontheemd zijn en geen kant op kunnen omdat zij door hun hoop op een beter leven in verschrikkelijke omstandigheden zijn beland, zijn wat mij betreft vluchtelingen. Mensen met trauma’s, rouw en verlies, hopeloos aan het lot overgeleverd. Afhankelijk van anderen, die geen kant op kunnen, niet vooruit en niet terug.
Wij kunnen dat lot verzachten, menselijkheid tonen opdat zij op z’n minst in leven blijven in afwachting van betere omstandigheden. Verschillende europarlementariërs hebben verschillende malen de kampen in Griekenland vergeleken met concentratiekampen. Ik weet niet of die vergelijking opgaat, zeker niet alle aspecten ervan. Wat ik wél weet, is dat mensen ziek worden door de erbarmelijke omstandigheden in de kampen waarin zij zijn beland, en dat die worden veroorzaakt door gebrek aan steun voor Griekenland.
Laten wij hier in ons land achter de dijken, ja ook u en ik, laten wij wederom over die dijken kijken en zien dat wij het zo slecht niet hebben en dat iedereen in de wereld het recht heeft op een vergelijkbaar humaan bestaan!
U helpt al door deze zomer op vakantie te gaan naar Griekenland, aldus Bruno Tersago… hoe mooi is dat! Lees zijn column: ‘Help de Grieken. Concreet en rechtstreeks. En Solidair’. Bruno is een prachtmens; ik mocht hem in Athene ontmoeten in februari 2016. Zijn liefde voor mensen en voor Griekenland is ongekend. Hij zet zich keihard in om de Griekse omstandigheden in de spotlights te krijgen.
En dan dit. Ja, ik weet het, dit zijn niet de leukste berichten en toch… met wegkijken verdwijnen deze zaken niet. Een voorbeeld van de totale wanhoop, van geen kant op kunnen: het aantal zelfmoorden onder zowel Grieken als vluchtelingen neemt toe…
Zoals velen van jullie weten, heb ik mijn moeder verloren op deze manier. Ik kan niet anders dan dit onderwerp benoemen, hoe zwaar het ook moge zijn. We moeten er alles aan doen om de omstandigheden die tot wanhoop leiden, om te buigen van HOPELOOS naar HOOPVOL en van DWANG naar DWANGVRIJ. Als wij niet helpen, worden steeds meer jongeren op straat slachtoffer van ronselaars van criminelennetwerken rond de seksindustrie. Welke keuze hebben deze mensen: dood gaan of zichzelf verkopen?
Liesbeth Staat maakte over dit onderwerp een reportage voor Brandpunt. Zie de uitzending op deze site.
Journaliste, Griekenlandkenner en mijn lieve vriendin Ingeborg Beugel kende de Syrische jongen persoonlijk die zelfmoord pleegde en waarover geschreven wordt in de onderstaande reportage. Ook zij beweegt hemel en aarde, op haar alom bekende gepassioneerde manier, om de gevolgen van het EU-beleid voor burgers en vluchtelingen in Griekenland onder de aandacht te krijgen.
Haar comment op facebook: Reportage in het Frans van mijn vriend Arthur Babout, de begrafenis van mijn ‘protegé syrien’ Ahmed (25) die zelfmoord pleegde op de 28e maart, omdat hij besefte dat hij geen toekomst had in het horrorkamp buiten Athene. We probeerden hem 8 keer te begraven. Gisteren konden we hem eindelijk rust geven…. Zij vertelt in haar artikel ‘Wat is er de afgelopen dagen in hemelsnaam gebeurd’ uitgebreid over Ahmed.
Ik wens u allen een fantastische dag toe. Geniet ten volle want we weten niet wat er morgen op ons pad komt.
Liefs Erika
