Vandaag een mooi geluid uit Griekenland…
In Kilkiz, aan de Macedonische grens, is hulp aanwezig. Het Rode Kruis doet zijn best zaken op te pakken, er is een team van vier lokale vrijwilligers die in de avond doen wat ze kunnen. Dit is wat een van deze vrijwilligers ons vandaag vertelde:
De vluchtelingen laten zich goed begeleiden en geven geen problemen in het gebied. Nog niet – maar als er niet snel meer materiaal komt, is dat een grote zorg. De lokale bevolking had deze week vanuit Duitsland gehoord van een gezin dat aan de grens was geholpen, dat ze het fijn vonden als mensen behandeld te worden. En niet als een groep die van A naar B moet en bij elkaar gedreven wordt voor transport. Dat hadden ze eerder op de reis wel zo ervaren. De terugkoppeling van dankbaarheid geeft hen moed om op hun eigen manier door te gaan.
We hebben meer tenten, slaapzakken en dekens nodig: ik ben voor een geldvrije economie maar zolang die er niet is, kunnen we niet zonder geld. Mensen die geen eten krijgen, hebben ook niet veel aan kleding.
De organisatie zoals die nu staat, heeft zich enorm bewezen vandaag. In Utrecht kwam een mevrouw een vrachtwagen lossen op een locatie. Rond 5 uur vanavond deed een van onze mensen een oproep voor hulp. Om 8 uur stond er 8 mensen, anderhalf uur uit te laden. Er zijn 100 slaapzakken gebracht daar, en heel veel kleren. Alles door liefde voor de medemens, super te gek toch?!
Deze actie groeit op een heel mooie, organische manier uit tot een prachtige karavaan, door het inzetten van talent, goede wil en compassie om een passieve houding om te zetten in actie. Mijn wens is dat deze beweging voortgezet wordt op het maatschappelijke vlak en vooral in de publieke opinie zal doorklinken.
Er vinden op dit moment constructieve onderhandelingen plaats met grote ondernemingen. Ik ben dankbaar dat ik er niet alleen voor sta.
Erika